پیرچشمی به شرایطی اطلاق می شود که به علت افزایش سن و کاهش پدیده تطابق فرد برای انجام فعالیتهای بینایی در فاصله نزدیک دچار مشکل شده و برای اصلاح آن نیاز به عینک نزدیک یا پیرچشمی دارد.
از عوامل موثر بر بروز پیرچشمی می تواند ساختار فردی، مصرف داروها، دوربینی و همچنین اعمال جراحی داخل چشمی باشد.
برای درمان پیرچشمی، درمان اصلی و قدیمی ترین روش و شاید سالم ترین روش استفاده از عینک نزدیک یا پیرچشمی است.
امروزه برای کاهش وابستگی به عینک نزدیک در سنین بین 45 تا 60 سالگی و بهبود کیفیت زندگی و همچنین تمایل افراد به انجام فعالیتهای بینایی بدون وابستگی به عینک روشهای مختلف درمان پیرچشمی پیشنهاد شده است .
این روشها شامل:
براساس مطالعات انجام شده تاکنون هیچکدام از روشهای ذکر شده روش ایده آل محسوب نمی گردند ولی هرکدام از این روشها مزایا و مشکلاتی را دارا میباشد.
در روشهای اصلاحی لیزری بر روی قرنیه اگر بررسیهای قبل از عمل کامل و بخوبی انجام گیرد و بیمار درست انتخاب شود در تعدادی از بیماران موثر است.
در روش اصلاح یک چشم برای نزدیک و یک چشم برای دور نیز یک روش موثر و سالم بوده ولی نیاز به تمرین بیمار و سازگاری فرد با این شرایط دارد.
در روش جایگزینی عدسی طبیعی با لنزهای چند کانونی که فرد باید تحت عمل آب مروارید و لنز داخل چشمی واقع شود یک روش موثر و سالم است، در شرایطی که انتخاب بیمار صحیح باشد و تکنیک جراحی دقیق و بدون عارضه انجام شود که البته با آمدن روش جدید جراحی آب مروارید با کمک لیزر فمتوسکند در آینده از روشهای مطلوب خواهد بود.
در مورد گذاشن Inlay در ضخامت قرنیه، در حال حاضر فقط در یک چشم و آن هم چشم غیر غالب گذاشته می شود و شایعترین آنها KAMRA است. این عمل به کمک فمتولیزر سرپایی با بی حسی موضعی انجام می گیرد و در تمامی بیماران سن 50 سالگی و بالاتر در صورتیکه معاینات قبل از عمل از نظر سلامتی چشم، فشار چشم، شبکیه، خشکی چشم بررسی شده باشد و مشکل خاصی وجود نداشته باشد قابل انجام است.